حبّ دنیا انسان را از توجّه به خدا و آخرت، باز می دارد تا آنجا که در غفلت و سستی غوطه ور می شود. انسان های زاهد و وارسته، دل به زیبایی ها و خوشی های زودگذر دنیا نبسته اند. زیرا زیبایی های این دنیایِ دون، انسان را فریب می دهد و از آخرت و یاد خدا غافل می سازد. حضرت امیرامؤمنین،(ع)، کسانی را که خواهان کرامت نفس خویش و حب خدایند، به خارج کردن حبّ دنیا از دل هایشان امر می کنند و می فرمایند: اگر کار خود را دریافته ای و به شناخت نفس خویش رسیده ای، از دنیا روی بگردان و نسبت به آن بی رغبت باش که به راستی دنیا خانه بدبختان است و سرای نیکبختان نیست. شادابی آن دروغ و باطل و زیور آن فریب است. ابرهایش پراکنده و بخشش هایش بازستانده خواهد شد.